ปีพศ.2491เริ่มมีข่าวเรื่องการสร้างถนนสายตะกั่วป่า-ระนอง ชาวบ้านโคกยางตื่นเต้นกันเป็นที่สุดไม่ว่าร้านกาแฟไหน แม้แต่ในวัดก็พูดกันแต่เรื่องสร้างถนน แล้วก็เงียบไป ต่อมาก็มีการออกสำรวจเส้นทาง แล้วก็มีเรื่องให้ตื่นเต้นกันอีกแต่ครั้งนี้หนักไปทางตื่นตระหนกตกใจเสียมากกว่า เพราะข่าวเรื่องการเวนคืนที่ดินทำให้หลายคนนอนไม่หลับ และแล้วทุกอย่างก็เป็นจริงเมื่อการประกาศเวนคืนที่ดินมาถึงโดยรัฐบาลจ่ายค่าชดเชยให้กับผู้ที่มีบ้านอยู่บนเส้นทางที่จะตัดถนน หลายคนโดนบ้านไปทั้งหลังและมีที่ดินเหลืออยู่นิดเดียวปลูกบ้านก็ไม่ได้เพราะไม่ใช่หลวงจะเอาเฉพาะที่เป็นถนนให้รถวิ่งเท่านั้นแต่มันยังมีเขตทางหลวงออกไปอีกไม่น้อย(ประมาณข้างละ 5 เมตร) ความเปลี่ยนแปลงเริ่มเกิดขึ้นแล้ว
ปีพศ.2491เริ่มมีข่าวเรื่องการสร้างถนนสายตะกั่วป่า-ระนอง ชาวบ้านโคกยางตื่นเต้นกันเป็นที่สุดไม่ว่าร้านกาแฟไหน แม้แต่ในวัดก็พูดกันแต่เรื่องสร้างถนน แล้วก็เงียบไป ต่อมาก็มีการออกสำรวจเส้นทาง แล้วก็มีเรื่องให้ตื่นเต้นกันอีกแต่ครั้งนี้หนักไปทางตื่นตระหนกตกใจเสียมากกว่า เพราะข่าวเรื่องการเวนคืนที่ดินทำให้หลายคนนอนไม่หลับ และแล้วทุกอย่างก็เป็นจริงเมื่อการประกาศเวนคืนที่ดินมาถึงโดยรัฐบาลจ่ายค่าชดเชยให้กับผู้ที่มีบ้านอยู่บนเส้นทางที่จะตัดถนน หลายคนโดนบ้านไปทั้งหลังและมีที่ดินเหลืออยู่นิดเดียวปลูกบ้านก็ไม่ได้เพราะไม่ใช่หลวงจะเอาเฉพาะที่เป็นถนนให้รถวิ่งเท่านั้นแต่มันยังมีเขตทางหลวงออกไปอีกไม่น้อย(ประมาณข้างละ 5 เมตร) ความเปลี่ยนแปลงเริ่มเกิดขึ้นแล้ว
ประมาณพศ.2495 กรมทางหลวงเริ่มงานสร้างถนน(จริงๆแล้วถนนสายนี้เริ่มก่อสร้างมาจากบ้านคุรอด คุระโน่นละ ขอโทษที่จำพศ.ไม่ค่อยจะแม่น อ่านเอาสนุกนะอย่าคิดอะไรมาก)เครื่องจักรกล ได้แก่รถตีนตะขาบ 1คัน รถบด 1 คันและคนงานชาวอีสานจำนวนมากเริ่มเข้ามาตั้งแค้มป์ เด็กๆเฝ้าดูการทำงานของพวกเขาอย่างไม่ให้คลาดสายตา ตื่นเช้าต้องไปดูก่อน กลับจากโรงเรียนก็ไปคอยเฝ้าดูอีกรอบ การสร้างถนนในพศ.2495ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเหมือนสมัยนี้เพราะใช้แรงคนเป็นส่วนใหญ่ เชื่อไหมว่าคนงานขุดดินจากข้างถนนเพื่อหาบไปถมให้ถนนสูงขึ้นแล้วรถบดก็วิ่งบดไปมาให้ดินอัดแน่น สำหรับรถตีนตะขาบเอาไว้ใช้ในการล้มต้นไม้ใหญ่ กอไผ่อะไรประมาณนั้น(ของแถมที่ได้จากการขุดดินคือหลุมขนาดใหญ่ๆข้างถนน ต่อมามีน้ำขังแล้วปลาก็เข้ามาอาศัย) จากการเฝ้าดูอย่างจริงจังจึงได้เห็นการล้มต้นยางขนาดใหญ่มากหลายๆต้นที่ยืนอยู่บนเส้นทางทำงาน (เพราะเหตุนี้เองคำว่าโคกยางจึงเหลือแต่ชื่อ) นานเป็นปีถนนจึงเป็นรูปเป็นร่างให้รถวิ่งได้ มีรถบรรทุก 6 ล้อเปิดกระบะข้างๆเข้ามาเพื่อขนหินมาถมบนผิวถนน คนงานเพิ่มมากขึ้นอีก และตอนนี้ถนนพุ่งไปแล้วสู่คลองย่านยาว
ฉบับที่แล้ว อ่านต่อฉบับหน้า